تقویم بی بهار و تقدیر بی قرار
نویسنده ی متن
باورم شهر در حاشیه سرد تر است ، نثر در قافیه گرد تر است . عشق در غم یار زرد تر است ، و خزان باغ از زمستانش سرد تر است . تنها نمیدانم که چای تلخ سردتر است ، یا چای سرد تلخ تر؟ اما میدانم که هرچه باشد چای بر بوته ی خود به شکل برگ سبز تر است
چرا حقیقت تلخ تر از ته خیار است؟ چرا پسرک غزلفروش عاشق هجران شده ی چشمان یار است؟
گفتم یار . و یاد دیوار نمور اتاقی بی سقف افتادم ، همان دیواری که تقویم چهار فصلش بر میخ زنگار زده ای آویخته شده ، و گاه با عبور نسیمی کوهلی و سرکش ، در محور میخ تاب میخورد ، تقویمی که تنها اسمش چهار فصل است ،ولی 12سالی ست که سه برگ است .
تقویم من از تقدیر بد من ، بی بهار شد . بهارم همچون یارم بی وفا شد. و من به یاد دارم که همچون شمعی قطره قطره اشک شده و آب شدم . و تا یکسال اولش را روز به روز از شهروز دور شدم ، از غم رنجیدم و ستون خم شدم به مرور در فکر قبر شدم ، از درون پوسیدم از بس صبر شدم . در فلاکت غرق شدم ، در عطش یک پیاله زهر شدم . مشتاق هجرت گشته و از زندگی سرد شدم. از بی پناهی زرد شدم ، از بی ترحمی یار ، یکپارچه شرم شدم. خواب بودم که صدایش آمد ، و من شتابان پاسخش دادم ، اما نبود ، پس این صدا از کجا بود؟ هرچه جستم نبود ، سال دوم از جستجو خسته ، پاهایم کبود. بهاری که دل و دینم ربود ، اصلا مگر که بود؟ من اگر منم آن مرد تنهای شبم ، با سه برگ تقویم خواهم ساخت و لعنت بر تقدیر خواهم فرستاد ، بار دیگر از نو باید ساخت ، افسوس ویرانی چه آسان ،اما ساختن چه سخت
دست خالی من بودمو ، روزگار همدست بخت. آهی کشیدم هر دمی . نفرینی زیر لب کردم از غمی. گفتمش با خدای خویش ، اگر دستم نگیری ، از من کمی .
دستم گرفت. . . .
باز ایستادم. . . . باز ایستادم
قدم های ناتوان و خسته در ابتدا ، از سر غیرت بود این ماجرا
پیموده شد کل مسیر تا انتها ، یک به یک ، راه به راه
رسیدم بر حق خویش ، پر ادعا .
آمدش باز ان بهار به ماجرا
خوش آمد این غریبه آشنا
و من هرگز نگفتم راز او یک عمر آزگار ، تا نگردد اسرار وی آشکار ، رسوای عالم گردد آنکه میزد بر طبل جدایی در ماجرا.
بهار من. ، خوش آمدی نازنینم.
، ,شدم , ,بی ,تر ,سرد , ,، از ,تر است ,شدم ، ,است ،
درباره این سایت